συγκατάβασις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ συγκατάβασῐς αἱ συγκαταβάσεις
      γενική τῆς συγκαταβάσεως τῶν συγκαταβάσεων
      δοτική τῇ συγκαταβάσει ταῖς συγκαταβάσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν συγκατάβασῐν τὰς συγκαταβάσεις
     κλητική ὦ! συγκατάβασῐ συγκαταβάσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συγκαταβάσει
γεν-δοτ τοῖν  συγκαταβασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκατάβασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συγκαταβαίνω, συγκαταβα- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + αρχαία ελληνική κατάβασις < κατά- + βάσις

Ουσιαστικό

συγκατάβασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.