συγκίνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκίνησῐς	αἱ	συγκινήσεις
γενική	τῆς	συγκινήσεως	τῶν	συγκινήσεων
δοτική	τῇ	συγκινήσει	ταῖς	συγκινήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκίνησῐν	τὰς	συγκινήσεις
κλητική ὦ!		συγκίνησῐ		συγκινήσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκινήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκινησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συγκίνησις < συγκινέω, συγκινη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + κίνησις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: συγκίνηση (με μεταφορική σημασία)

συγκίνησις, -εως θηλυκό

συγκίνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.