προμετωπίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ προμετωπίς αἱ προμετωπίδες
      γενική τῆς προμετωπίδος τῶν προμετωπίδων
      δοτική τῇ προμετωπίδῐ ταῖς προμετωπίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν προμετωπίδᾰ τὰς προμετωπίδᾰς
     κλητική ὦ! προμετωπίς* προμετωπίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  προμετωπίδε
γεν-δοτ τοῖν  προμετωπίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προμετωπίς (ελληνιστική κοινή) < προ- + μετωπίς < αρχαία ελληνική μέτωπον [1]
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: προμετωπίδα (με άλλη σημασία)

Ουσιαστικό

προμετωπίς, -ίδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.