προμάντευμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ προμάντευμᾰ τὰ προμαντεύμᾰτᾰ
      γενική τοῦ προμαντεύμᾰτος τῶν προμαντευμᾰ́των
      δοτική τῷ προμαντεύμᾰτῐ τοῖς προμαντεύμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ προμάντευμᾰ τὰ προμαντεύμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! προμάντευμᾰ προμαντεύμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  προμαντεύμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  προμαντευμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προμάντευμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική προ- + μάντευμα

Ουσιαστικό

προμάντευμα, -ατος ουδέτερο

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.