πηδαλιοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ πηδαλιοῦχος οἱ πηδαλιοῦχοι
      γενική τοῦ πηδαλιούχου τῶν πηδαλιούχων
      δοτική τῷ πηδαλιούχῳ τοῖς πηδαλιούχοις
    αιτιατική τὸν πηδαλιοῦχον τοὺς πηδαλιούχους
     κλητική ὦ! πηδαλιοῦχε πηδαλιοῦχοι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πηδαλιούχω
γεν-δοτ τοῖν  πηδαλιούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πηδαλιοῦχος < αρχαία ελληνική πηδᾰ́λιον (< πηδόν) + ἔχω

Ουσιαστικό

πηδαλιοῦχος αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.