πεντάγωνον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ πεντάγωνον τὰ πεντάγωνᾰ
      γενική τοῦ πενταγώνου τῶν πενταγώνων
      δοτική τῷ πενταγώνῳ τοῖς πενταγώνοις
    αιτιατική τὸ πεντάγωνον τὰ πεντάγωνᾰ
     κλητική ὦ! πεντάγωνον πεντάγωνᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πενταγώνω
γεν-δοτ τοῖν  πενταγώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντάγωνον (ελληνιστική κοινή) < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου πεντάγωνος (αρχαία ελληνική )

Ουσιαστικό

πεντάγωνον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πεντάγωνον

  1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του πεντάγωνος
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του πεντάγωνος
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.