παρορμηθείς
Αρχαία ελληνικά (grc)
| γένη → | αρσενικό | θηλυκό | ουδέτερο | |||
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | παρορμηθείς | ἡ | παρορμηθεῖσᾰ | τὸ | παρορμηθέν |
| γενική | τοῦ | παρορμηθέντος | τῆς | παρορμηθείσης | τοῦ | παρορμηθέντος |
| δοτική | τῷ | παρορμηθέντῐ | τῇ | παρορμηθείσῃ | τῷ | παρορμηθέντῐ |
| αιτιατική | τὸν | παρορμηθέντᾰ | τὴν | παρορμηθεῖσᾰν | τὸ | παρορμηθέν |
| κλητική ὦ! | παρορμηθείς | παρορμηθεῖσᾰ | παρορμηθέν | |||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| ονομαστική | οἱ | παρορμηθέντες | αἱ | παρορμηθεῖσαι | τὰ | παρορμηθέντᾰ |
| γενική | τῶν | παρορμηθέντων | τῶν | παρορμηθεισῶν | τῶν | παρορμηθέντων |
| δοτική | τοῖς | παρορμηθεῖσῐ(ν) | ταῖς | παρορμηθείσαις | τοῖς | παρορμηθεῖσῐ(ν) |
| αιτιατική | τοὺς | παρορμηθέντᾰς | τὰς | παρορμηθείσᾱς | τὰ | παρορμηθέντᾰ |
| κλητική ὦ! | παρορμηθέντες | παρορμηθεῖσαι | παρορμηθέντᾰ | |||
| δυϊκός | ||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | παρορμηθέντε | τὼ | παρορμηθείσᾱ | τὼ | παρορμηθέντε |
| γεν-δοτ | τοῖν | παρορμηθέντοιν | τοῖν | παρορμηθείσαιν | τοῖν | παρορμηθέντοιν |
| 3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Μετοχή
παρορμηθείς
- (καθαρεύουσα) που τον παρακίνησαν
- ※ Ἐπεχείρησα πέρυσιν, ὑπὸ σοῦ παρορμηθείς, νὰ γράψω πραγματείαν ἀφορῶσαν εἰς τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῶν Μανιατῶν.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.