νειός

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ νειός αἱ νειοί
      γενική τῆς νειοῦ τῶν νειῶν
      δοτική τῇ νειῷ ταῖς νειοῖς
    αιτιατική τὴν νειόν τὰς νειούς
     κλητική ὦ! νειέ νειοί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  νειώ
γεν-δοτ τοῖν  νειοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ὁδός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νειός < (εννοείται το ουσιαστικό γῆ < (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα) *neivo-. Συγγενή: σανσκριτική ni- και λατινική nidus (φωλιά).

Ουσιαστικό

νειός θηλυκό

  1. (γεωγραφία) πεδιάδα σε χαμηλό μέρος
  2. χέρσο χωράφι, (νέα) γη
    ※  νειὸν δὲ σπείρειν (...) ἄρουραν. Ησίοδος, Έργα και ημέραι, 463
    και σπέρνε το χέρσο χωράφι
  3. (σε επιθετική λειτουργία) χωράφι που οργώθηκε εκ νέου, μετά από περίοδο αγρανάπαυσης
    ※  ἕνα ἐνιαυτὸν […] ἀνάγκη διαλείπειν καὶ ποιεῖν ὥσπερ νειόν. Αριστοτέλης, Περὶ Τὰ Ζῷα Ἱστορίαι, 577a2
    ※  νειὸς ἀμείνων ἡ χειμέριος τῆς ἐαρινῆς. Θεόφραστος, Περὶ φυτῶν ἱστορία, 8.6.3
    άλλες μορφές: νέα, νειά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.