μεσουράνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μεσουράνησῐς αἱ μεσουρανήσεις
      γενική τῆς μεσουρανήσεως τῶν μεσουρανήσεων
      δοτική τῇ μεσουρανήσει ταῖς μεσουρανήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν μεσουράνησῐν τὰς μεσουρανήσεις
     κλητική ὦ! μεσουράνησῐ μεσουρανήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μεσουρανήσει
γεν-δοτ τοῖν  μεσουρανησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεσουράνησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μεσουρανέω / μεσουρανῶ, μεσ-ουρανη- + -σις (-ησις)
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μαλάκυνση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

μεσουράνησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Σύνθετα
  • ἀντιμεσουράνησις
  • συμμεσουράνησις

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.