λαλέω
Αρχαία ελληνικά (grc)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - λαλέω < πιθανόν πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *leh₂-, (ηχομιμητική λέξη) [1] [2]
- ΑΠΟΓΟΝΟΙ: από το λαλῶ ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: λαλῶ ⇒ νέα ελληνικά: λαλώ, λαλάω
Συγγενικά
(Χρειάζεται κεντρικό ετυμολογικό πεδίο)
Αναφορές
Αναφορές- λαλέω σελ. 807, λαλέω σελ. 808 - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
- λαλώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Πηγές
Πηγές- λαλέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- λαλέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.