κόρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κόρῐς	οἱ	κόρεις
γενική	τοῦ	κόριος & κόρεως (αττικός) κόριδος (3η κλίση)	τῶν	κόρεων
δοτική	τῷ	κόρει	τοῖς	κόρεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κόρῐν	τοὺς	κόρεις
κλητική ὦ!		κόρῐ		κόρεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κόρει
γεν-δοτ	τοῖν		κορέοιν
Η γενική ενικού έχει και τους τύπους κόριος & κόριδος
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κόρις < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *koris

κόρις αρσενικό

κόρις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κόρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.