κολωνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κολωνός	οἱ	κολωνοί
γενική	τοῦ	κολωνοῦ	τῶν	κολωνῶν
δοτική	τῷ	κολωνῷ	τοῖς	κολωνοῖς
αιτιατική	τὸν	κολωνόν	τοὺς	κολωνούς
κλητική ὦ!		κολωνέ		κολωνοί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κολωνώ
γεν-δοτ	τοῖν		κολωνοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κολωνός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kl̥Hnís (λόφος) < *kelH- (λόφος, ανεβαίνω). Συγγενή: λατινική collis ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

κολωνός αρσενικό

κολωνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κολωνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.