καταπάτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ καταπάτησῐς αἱ καταπατήσεις
      γενική τῆς καταπατήσεως τῶν καταπατήσεων
      δοτική τῇ καταπατήσει ταῖς καταπατήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν καταπάτησῐν τὰς καταπατήσεις
     κλητική ὦ! καταπάτησῐ καταπατήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταπατήσει
γεν-δοτ τοῖν  καταπατησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπάτησις < αρχαία ελληνική καταπατέω / καταπατιῶ, καταπατη- + -σις < κατα- + πατέω / πατιῶ
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: καταπάτηση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

καταπάτησις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.