κατάκλισις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάκλισῐς αἱ κατακλίσεις
      γενική τῆς κατακλίσεως τῶν κατακλίσεων
      δοτική τῇ κατακλίσει ταῖς κατακλίσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάκλισῐν τὰς κατακλίσεις
     κλητική ὦ! κατάκλισῐ κατακλίσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κατακλίσει
γεν-δοτ τοῖν  κατακλισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάκλισις < κατακλίνω, κατακλι- + -σις < κατά + αρχαία ελληνική κλίνω

Ουσιαστικό

κατάκλισις, -εως θηλυκό

  1. το να κάνω κάποιον να καθίσει, να κατακλιθεί
  2. το να κάθομαι
    1. σε κρεβάτι
    2. σε τραπέζι (όπως για δείπνο)

Συγγενικά
  • κατακλάω

→ και δείτε τις λέξεις κλάσις και κλάω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.