κατάκλασις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάκλασῐς αἱ κατακλάσεις
      γενική τῆς κατακλάσεως τῶν κατακλάσεων
      δοτική τῇ κατακλάσει ταῖς κατακλάσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάκλασῐν τὰς κατακλάσεις
     κλητική ὦ! κατάκλασῐ κατακλάσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κατακλάσει
γεν-δοτ τοῖν  κατακλασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάκλασις < κατακλά(ω) + -σις < κατά + αρχαία ελληνική κλάω

Ουσιαστικό

κατάκλασις, -εως θηλυκό

Συγγενικά
  • κατακλάω

→ και δείτε τις λέξεις κλάσις και κλάω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.