εὔθυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	εὔθυνος	οἱ	εὔθυνοι
γενική	τοῦ	εὐθύνου	τῶν	εὐθύνων
δοτική	τῷ	εὐθύνῳ	τοῖς	εὐθύνοις
αιτιατική	τὸν	εὔθυνον	τοὺς	εὐθύνους
κλητική ὦ!		εὔθυνε		εὔθυνοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐθύνω
γεν-δοτ	τοῖν		εὐθύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

εὔθυνος < εὔθυνα → και δείτε τη λέξη εὐθύνω

εὔθυνος, -ου

(νομικός όρος) δικαστής
※ 6ος/5ος αιώνς πκε ⌘ Αισχύλος, Πέρσαι, 828
Ζεύς τοι κολαστὴς τῶν ὑπερκόμπων ἄγαν φρονημάτων ἔπεστιν, εὔθυνος βαρύς.
(διοίκηση) αξιωματούχος καθεμιάς από τις 10 φυλές της αρχαίας Αθήνας
※ 4ος αιώνας πκε ⌘ Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 48.4
κληροῦσι δὲ καὶ εὐθύνους ἕνα τῆς φυλῆς ἑκάστης

εὔθυνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
εὔθυνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.