ὑπεύθυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ὑπεύθυνος τὸ ὑπεύθυνον
      γενική τοῦ/τῆς ὑπευθύνου τοῦ ὑπευθύνου
      δοτική τῷ/τῇ ὑπευθύνῳ τῷ ὑπευθύνῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ὑπεύθυνον τὸ ὑπεύθυνον
     κλητική ὦ! ὑπεύθυνε ὑπεύθυνον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ὑπεύθυνοι τὰ ὑπεύθυνᾰ
      γενική τῶν ὑπευθύνων τῶν ὑπευθύνων
      δοτική τοῖς/ταῖς ὑπευθύνοις τοῖς ὑπευθύνοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ὑπευθύνους τὰ ὑπεύθυνᾰ
     κλητική ὦ! ὑπεύθυνοι ὑπεύθυνᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ὑπευθύνω τὼ ὑπευθύνω
      γεν-δοτ τοῖν ὑπευθύνοιν τοῖν ὑπευθύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑπεύθυνος < ὑπ- + εὔθυνος < εὔθυνα. [1]

Επίθετο

ὑπεύθυνος, -ος, -ον

  1. σχετικός με αξίωμα για το οποίο κάποιος είναι υπόλογος, πρέπει να λογοδοτήσει γι' αυτό στο τέλος της θητείας του
  2. (στην αρχαία Αθήνα) ο άρχοντας που πρέπει να λογοδοτήσει στο τέλος της θητείας του
  3. που πρέπει να τιμωρηθεί για άδικη πράξη

Παράγωγα
  • ὑπευθύνως (επίρρημα)

Συγγενικά

Αναφορές
  1. «υπεύθυνος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.