εἴσειμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

εἴσειμι < εἰς + εἶμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁ey- (εἶμι, πηγαίνω)

Ρήμα

εἴσειμι

εισέρχομαι
(θέατρο) εισέρχομαι στη σκηνή (για το χορό θεατρικής παράστασης)
(πολιτική) έρχομαι / εμφανίζομαι στην εκκλησία του δήμου (για να αγορεύσω)
(πολιτική) αναλαμβάνω κάποιο αξίωμα
(νομικός όρος) έρχομαι / εμφανίζομαι στο δικαστήριο
περνάω απ’ το μυαλό
(ουσιαστικοποιημένο) τά εἰσιόντα: η τροφή

Κλίση

εἴσειμι

Ενεργητικός Ενεστώτας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἴσειμι	εἰσίω	εἰσίοιμι/εἰσιοίην	-
σύ	εἴσει	εἰσίῃς	εἰσίοις/εἰσιοίης	εἴσιθι
οὖτος	εἴσεισι(ν)	εἰσίῃ	εἰσίοι/εἰσιοίη	εἰσίτω
ἡμεῖς	εἴσιμεν	εἰσίωμεν	εἰσίοιμεν	-
ὑμεῖς	εἴσιτε	εἰσίητε	εἰσίοιτε	εἴσιτε
οὗτοι	εἰσίασι(ν)	εἰσίωσι(ν)	εἰσίοιεν	εἰσιόντων / εἰσίτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	εἰσιέναι	εἰσιών	εἰσιοῦσα	εἰσιόν

Ενεργητικός Παρατατικός
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἰσῇα/εἰσῄειν	-	-	-
σύ	εἰσῄεις/εἰσῄεισθα	-	-	-
οὖτος	εἰσῄει	-	-	-
ἡμεῖς	εἰσῇμεν	-	-	-
ὑμεῖς	εἰσῇτε	-	-	-
οὗτοι	εἰσῇσαν/εἰσῄεσαν	-	-	-

Ενεργητικός Μέλλοντας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἴσειμι	-	εἰσίοιμι/εἰσιοίην	-
σύ	εἴσει	-	εἰσίοις/εἰσιοίης	-
οὖτος	εἴσεισι(ν)	-	εἰσίοι/εἰσιοίη	-
ἡμεῖς	εἴσιμεν	-	εἰσίοιμεν	-
ὑμεῖς	εἴσιτε	-	εἰσίοιτε	-
οὗτοι	εἰσίασι(ν)	-	εἰσίοιεν	-
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	εἰσιέναι	εἰσιών	εἰσιοῦσα	εἰσιόν

Ενεργητικός Αόριστος β'
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἰσῆλθον	εἰσέλθω	εἰσέλθοιμι	-
σύ	εἰσῆλθες	εἰσέλθῃς	εἰσέλθοις	εἴσελθε
οὖτος	εἰσῆλθε	εἰσέλθῃ	εἰσέλθοι	εἰσελθέτω
ἡμεῖς	εἰσήλθομεν	εἰσέλθωμεν	εἰσέλθοιμεν	-
ὑμεῖς	εἰσήλθετε	εἰσέλθητε	εἰσέλθοιτε	εἰσέλθετε
οὗτοι	εἰσῆλθον	εἰσέλθωσι(ν)	εἰσέλθοιεν	εἰσελθόντων / εἰσελθέτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	εἰσελθεῖν	εἰσελθών	εἰσελθοῦσα	εἰσελθόν

Ενεργητικός Παρακείμενος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἰσελήλυθα	εἰσεληλύθω / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός ὦ	εἰσεληλύθοιμι / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός εἴην	-
σύ	εἰσελήλυθας	εἰσεληλύθῃς / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός ᾖς	εἰσεληλύθοις / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός εἴης	εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός ἴσθι
οὗτος	εἰσελήλυθε	εἰσεληλύθῃ / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός ᾖ	εἰσεληλύθοι / εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός εἴη	εἰσελελυθώς, εἰσελελυθυῖα, εἰσελελυθός ἔστω
ἡμεῖς	εἰσεληλύθαμεν	εἰσεληλύθωμεν / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα ὦμεν	εἰσεληλύθοιμεν / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα εἴημεν/εἶμεν	-
ὑμεῖς	εἰσεληλύθατε	εἰσεληλύθητε / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα ἦτε	εἰσεληλύθοιτε / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα εἴητε/εἶτε	εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα ἔστε
οὗτοι	εἰσεληλύθασι(ν)	εἰσεληλύθωσι(ν) / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα ὦσι(ν)	εἰσεληλύθοιεν / εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα εἴησαν/εἶεν	εἰσελελυθότες, εἰσελελυθυῖαι, εἰσελελυθότα ἔστων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	εἰσελελυθέναι	εἰσελελυθώς	εἰσελελυθυῖα	εἰσελελυθός

Ενεργητικός Υπερσυντέλικος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	εἰσεληλύθειν	-	-	-
σύ	εἰσεληλύθεις	-	-	-
οὖτος	εἰσεληλύθει	-	-	-
ἡμεῖς	εἰσεληλύθεμεν	-	-	-
ὑμεῖς	εἰσεληλύθετε	-	-	-
οὗτοι	εἰσεληλύθεσαν	-	-	-

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.