δοτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
δοτηρ-
ονομαστική ὁ δοτήρ οἱ δοτῆρες
      γενική τοῦ δοτῆρος τῶν δοτήρων
      δοτική τῷ δοτῆρῐ τοῖς δοτῆρσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν δοτῆρᾰ τοὺς δοτῆρᾰς
     κλητική ὦ! δοτήρ δοτῆρες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  δοτῆρε
γεν-δοτ τοῖν  δοτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δοτήρ < ασθενές θέμα δο- του παθητικού αορίστου β΄ του δίδωμι + -τήρ

Ουσιαστικό

δοτήρ αρσενικό (θηλυκό δότειρα)

  1. συνώνυμο του δότης
  2. αυτός που παρέχει κάτι, ευεργέτης
    ※  θεὸς δοτήρ παντὸς ἀγαθοῦ (1ος αιώνας κε ⌘ Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς D.H. 2.62)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.