διένεξις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

διένεξις < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διένεξις

Ουσιαστικό

διένεξις θηλυκό (κλιτικοί τύποι από την αρχαία κλίση στο διένεξις)

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ διένεξῐς αἱ διενέξεις
      γενική τῆς διενέξεως τῶν διενέξεων
      δοτική τῇ διενέξει ταῖς διενέξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν διένεξῐν τὰς διενέξεις
     κλητική ὦ! διένεξῐ διενέξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διενέξει
γεν-δοτ τοῖν  διενεξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διένεξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική δι- (δια-) δι-ενεγκ- (όπως στο απαρέμφατο αορίστου β΄ διενεγκεῖν, ως υποκατάστατο για χρόνους του διαφέρω) + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

διένεξις, -εως θηλυκό

Συγγενικά
  • διενεκτέος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.