διάχωρον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ διάχωρον τὰ διάχωρᾰ
      γενική τοῦ διαχώρου τῶν διαχώρων
      δοτική τῷ διαχώρῳ τοῖς διαχώροις
    αιτιατική τὸ διάχωρον τὰ διάχωρᾰ
     κλητική ὦ! διάχωρον διάχωρᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διαχώρω
γεν-δοτ τοῖν  διαχώροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάχωρον < δια- + χῶρος

Ουσιαστικό

διάχωρον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

  1. τμήμα γης ή εδάφους
  2. ενδιάμεσος χώρος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.