διάρρηξις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ διάρρηξῐς αἱ διαρρήξεις
      γενική τῆς διαρρήξεως τῶν διαρρήξεων
      δοτική τῇ διαρρήξει ταῖς διαρρήξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν διάρρηξῐν τὰς διαρρήξεις
     κλητική ὦ! διάρρηξῐ διαρρήξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διαρρήξει
γεν-δοτ τοῖν  διαρρηξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάρρηξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διαρρήγνυμι, διαρρηγ- + -σις > -ξις. Συγχρονικά αναλύεται σε διά- + ῥῆξις. Για την ορθογραφία → δείτε ρρ.

Ουσιαστικό

διάρρηξις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.