διάγω
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - διάγω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διάγω < δι- (διά) + ἄγω. Συγχρονικά αναλύεται σε δι- + άγω [1]
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /ðiˈa.ɣo/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐γω
Ρήμα
Ρήμαδιάγω, πρτ.: διήγα, στ.μέλλ.: θα διαγάγω, αόρ.: διήγαγα (χωρίς παθητική φωνή)
Συγγενικά
Κλίση
- → λείπει η κλίση
Μεταφράσεις
Μεταφράσεις διάγω
|
|
Αναφορές
Αναφορές- Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
Αρχαία ελληνικά (grc)
Συγγενικά
- διαγωγεύς
- διαγωγή
- διαγωγικός
- διαγώγιον
Κλίση
- → λείπει η κλίση
Πηγές
Πηγές- διάγω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- διάγω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.