γλακῶ
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - γλακῶ < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ἐκλακῶ,[1] συνηρημένος τύπος του ἐκλακέω < ἐκ + λακέω/λακῶ (διαρρηγνύομαι). Δείτε και λακάω.[2]
- ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: γλακώ (ιδιωματικό), λακάω/λακώ
Ρήμα
Ρήμαγλακῶ
- τρέχω, βιάζομαι
- ※ (κρητική λογοτεχνία) 16ος αιώνας ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος (1553‑1613/14). Ἐρωτόκριτος (1590‑1610)
- ※ Γλακᾷ ὁ ζευγᾶς καὶ χώνεται, τρέχ’ ὁ βοσκὸς καὶ φεύγει, (έκδ.Φοίνικος, 1847 @books.google, Ερωτόκριτος Β.2347)
- ※ Τρέχουν, γλακοῦσι νὰ θωροῦν ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, (εκδ.Φοίνικος, 1862 @books.google, Ερωτόκριτος, Β.911)
- ※ (κρητική λογοτεχνία) 16ος αιώνας ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος (1553‑1613/14). Ἐρωτόκριτος (1590‑1610)
- βιάζομαι, εξετάζω επιπόλαια
- τριγυρνάω και διασκεδάζω
- ἐκλακάω
Κλιτικοί τύποι
- γλακᾶ
- γλακοῦν, γλακοῦσι
Συγγενικά
- γλάκι(ν), γλάκιο(ν)
Αναφορές
Αναφορές- Χατζιδάκις, Γεώργιος Ν., Μεσαιωνικά και Νέα ελληνικά (ΜΝΕ), τόμος 2ος (1907), σελ.76.
- «γλακώ» τόμος 5, τεύχος 1 - ⌘ Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων (ΙΛΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, online έως το λήμμα «δαχτυλωτός» (αναζήτηση, βραχυγραφίες). Έντυπη έκδοση: επτά τόμοι (1933‑2022) ως το λήμμα «δόγης»
Πηγές
Πηγές- σ.302, Τόμος 3ος - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.