γενναιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ γενναιότης αἱ γενναιότητες
      γενική τῆς γενναιότητος τῶν γενναιοτήτων
      δοτική τῇ γενναιότητῐ ταῖς γενναιότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν γενναιότητᾰ τὰς γενναιότητᾰς
     κλητική ὦ! γενναιότης γενναιότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  γενναιότητε
γεν-δοτ τοῖν  γενναιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γενναιότης < γενναῖο(ς) + -της

Ουσιαστικό

γενναιότης, -ητος θηλυκό

  1. ευγένεια πνεύματος, καταγωγής
  2. γονιμότητα, ευφορία του εδάφους
  3. (ελληνιστική σημασία) η γενναιότητα
    ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: γενναιότητα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.