βάκτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ βάκτρον τὰ βάκτρᾰ
      γενική τοῦ βάκτρου τῶν βάκτρων
      δοτική τῷ βάκτρῳ τοῖς βάκτροις
    αιτιατική τὸ βάκτρον τὰ βάκτρᾰ
     κλητική ὦ! βάκτρον βάκτρᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  βάκτρω
γεν-δοτ τοῖν  βάκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βάκτρον < αρχαία ελληνικά βάκ(ω) (βαρύνω, καταβάλλομαι) [< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bak (μπαστούνι)] + -τρον·[1] → πρβ. λατινική γλώσσα baculum.

Ουσιαστικό

βάκτρον ουδέτερο

Αναφορές
  1. Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.