Σαλαμίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Σᾰλᾰμῑν-
ονομαστική	ἡ	Σαλαμίς	αἱ	Σαλαμῖνες
γενική	τῆς	Σαλαμῖνος	τῶν	Σαλαμίνων
δοτική	τῇ	Σαλαμῖνῐ	ταῖς	Σαλαμῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Σαλαμῖνᾰ	τὰς	Σαλαμῖνᾰς
κλητική ὦ!		Σαλαμίς		Σαλαμῖνες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Σαλαμῖνε
γεν-δοτ	τοῖν		Σαλαμίνοιν
Το δίχρονο φωνήεν του θέματος σε -ῑν είναι μακρό. Συνήθως στον ενικό.
3η κλίση, Κατηγορία 'δελφίς' όπως «δελφίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Σαλαμίς < πιθανόν φοινικική salam (ειρήνη)[1]

Σαλαμίς θηλυκό ενικός

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

Σαλαμίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
Σαλαμίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.