publicus
Λατινικά (la)
Ετυμολογία
- publicus < populicus < populus < πρωτοϊταλική *poplos (στρατός)
Κλίση
| ενικός | πληθυντικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | publicus | publica | publicum | publicī | publicae | publica |
| γενική | publicī | publicae | publicī | publicōrum | publicārum | publicōrum |
| δοτική | publicō | publicae | publicō | publicīs | publicīs | publicīs |
| αιτιατική | publicum | publicam | publicum | publicōs | publicās | publica |
| κλητική | publice | publica | publicum | publicī | publicae | publica |
| αφαιρετική | publicō | publicā | publicō | publicīs | publicīs | publicīs |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.