plenus

Λατινικά (la)

plenus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pl̥h₁nós (γεμάτος). Συγγενές με το (αρχαία ελληνική) πλήρης και πλέως, το σανσκριτικό पूर्ण (pūrṇa) και το αρχαίο αγγλικό full

plenus

	ενικός			πληθυντικός
	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*	*αρσενικό*	*θηλυκό*	*ουδέτερο*
ονομαστική	plenus	plena	plenum	plenī	plenae	plena
γενική	plenī	plenae	plenī	plenōrum	plenārum	plenōrum
δοτική	plenō	plenae	plenō	plenīs	plenīs	plenīs
αιτιατική	plenum	plenam	plenum	plenōs	plenās	plena
κλητική	plene	plena	plenum	plenī	plenae	plena
αφαιρετική	plenō	plenā	plenō	plenīs	plenīs	plenīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.