ὠμοφάγος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ὠμοφάγος τὸ ὠμοφάγον
      γενική τοῦ/τῆς ὠμοφάγου τοῦ ὠμοφάγου
      δοτική τῷ/τῇ ὠμοφάγῳ τῷ ὠμοφάγῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ὠμοφάγον τὸ ὠμοφάγον
     κλητική ὦ! ὠμοφάγε ὠμοφάγον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ὠμοφάγοι τὰ ὠμοφάγᾰ
      γενική τῶν ὠμοφάγων τῶν ὠμοφάγων
      δοτική τοῖς/ταῖς ὠμοφάγοις τοῖς ὠμοφάγοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ὠμοφάγους τὰ ὠμοφάγᾰ
     κλητική ὦ! ὠμοφάγοι ὠμοφάγᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ὠμοφάγω τὼ ὠμοφάγω
      γεν-δοτ τοῖν ὠμοφάγοιν τοῖν ὠμοφάγοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὠμοφάγος < ὠμ(ός) + -ο- + -φάγος

Επίθετο

ὠμοφάγος, -ος, -ον

  1. ωμοφάγος, σαρκοφάγος (για ζώα)
    λέοντες ὠμοφάγοι
  2. (σπάνιο, με παθητική σημασία) που τρώγεται ωμός

Συνώνυμα

Συγγενικά

Αναφορές
  • Henry Liddell - Robert Scott, A Greek English Lexicon, 7th Edition, 1883, σελίδα 1766
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.