ὀπτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ὀπτήρ οἱ ὀπτῆρες
      γενική τοῦ ὀπτῆρος τῶν ὀπτήρων
      δοτική τῷ ὀπτῆρῐ τοῖς ὀπτῆρσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ὀπτῆρᾰ τοὺς ὀπτῆρᾰς
     κλητική ὦ! ὀπτήρ ὀπτῆρες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὀπτῆρε
γεν-δοτ τοῖν  ὀπτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀπτήρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀπτήρ, -ῆρος αρσενικό

  1. αυτός που κοιτάζει ή κατασκοπεύει, κατάσκοπος, σπιούνος
    ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 17 (ρ. Τηλεμάχου καὶ Ὀδυσσέως ἐπάνοδος εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 430)
    ὀπτῆρας δὲ κατὰ σκοπιὰς ὄτρυνα νέεσθαι.
    έστειλα ακόμη και σκοπούς στις γύρω βίγλες να φυλάνε
    Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek-language.gr
  2. αυτόπτης μάρτυρας

Συγγενικά
  • αὐτόπτης
  • διοπτήρ
  • διόπτης
  • ἐποπτήρ
  • ἐπόπτης
  • κατοπτήρ
  • κατοπτήριος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.