ὀνοματολόγος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ὀνοματολόγος τὸ ὀνοματολόγον
      γενική τοῦ/τῆς ὀνοματολόγου τοῦ ὀνοματολόγου
      δοτική τῷ/τῇ ὀνοματολόγῳ τῷ ὀνοματολόγῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ὀνοματολόγον τὸ ὀνοματολόγον
     κλητική ὦ! ὀνοματολόγε ὀνοματολόγον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ὀνοματολόγοι τὰ ὀνοματολόγᾰ
      γενική τῶν ὀνοματολόγων τῶν ὀνοματολόγων
      δοτική τοῖς/ταῖς ὀνοματολόγοις τοῖς ὀνοματολόγοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ὀνοματολόγους τὰ ὀνοματολόγᾰ
     κλητική ὦ! ὀνοματολόγοι ὀνοματολόγᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ὀνοματολόγω τὼ ὀνοματολόγω
      γεν-δοτ τοῖν ὀνοματολόγοιν τοῖν ὀνοματολόγοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀνοματολόγος < αρχαία ελληνική ὄνομα + λέγω

Επίθετο

ὀνομᾰτολόγος, -ος, -ον

  1. (ελληνιστική κοινή) που μαζεύει / συγκεντρώνει λέξεις
  2. (ελληνιστική κοινή) που αναγγέλλει τα ονόματα ανθρώπων
    ≈ συνώνυμα: λατινικά nomenclator

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.