ὀλιγάρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ὀλιγάρχης οἱ ὀλιγάρχαι
      γενική τοῦ ὀλιγάρχου τῶν ὀλιγαρχῶν
      δοτική τῷ ὀλιγάρχῃ τοῖς ὀλιγάρχαις
    αιτιατική τὸν ὀλιγάρχην τοὺς ὀλιγάρχᾱς
     κλητική ὦ! ὀλιγάρχᾰ ὀλιγάρχαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὀλιγάρχᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ὀλιγάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀλιγάρχης < αρχαία ελληνική ὀλίγος + ἄρχω

Ουσιαστικό

ὀλῐγᾰ́ρχης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.