ἱερεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἱερεύς	οἱ	ἱερεῖς - ἱερῆς*
γενική	τοῦ	ἱερέως	τῶν	ἱερέων
δοτική	τῷ	ἱερεῖ	τοῖς	ἱερεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἱερέᾱ	τοὺς	ἱερέᾱς
κλητική ὦ!		ἱερεῦ		ἱερεῖς - ἱερῆς*
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱερῆ¹ ή ἱερεῖ²
γεν-δοτ	τοῖν		ἱερέοιν
* αττικός τύπος ¹ όπως στη Γραμματική του Smyth ² όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἱερεύς, ήδη μυκηναϊκή 𐀂𐀋𐀩𐀄 (i-je-re-u) < ἱερ(ός) + -εύς [1]

ἱερεύς αρσενικό

→ και δείτε τη λέξη ἱερός

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἱερεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἱερεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.