Ἡρακλῆς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἡρακλέης > Ἡρακλῆς	οἱ	Ἡρακλέες > Ἡρακλεῖς
γενική	τοῦ	Ἡρακλέους Ἡρακλέους	τῶν	Ἡρακλέων Ἡρακλέων
δοτική	τῷ	Ἡρακλέει > Ἡρακλεῖ	τοῖς	Ἡρακλέεσῐ > —
αιτιατική	τὸν	Ἡρακλέᾱ Ἡρακλέα & σπανίως > Ἡρακλῆ	τοὺς	Ἡρακλέᾱς > Ἡρακλεῖς
κλητική ὦ!		Ἡράκλεες > Ἡράκλεις		Ἡρακλέες > Ἡρακλεῖς
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἡράκλεε > —
γεν-δοτ	τοῖν		Ἡρακλέοιν > —
3η κλίση, ομάδα 'Περικλέης Περικλῆς', Κατηγορία 'Περικλῆς' όπως «Περικλῆς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ἡρακλῆς < συνηρημένο του Ἡρακλέης < Ἤρα + -κλῆς (Ἤραν κλέος) «η δόξα της Ήρας»

Ἡρακλῆς αρσενικό

ανδρικό όνομα, συνηρ Ἡρακλέης
(ελληνική μυθολογία) ο Ηρακλής, ο σημαντικότερος ημίθεος, γιος του Δία και της Αλκμήνης

Ἡρακλῆς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.