ἥβη

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἥβη αἱ ἧβαι
      γενική τῆς ἥβης τῶν ἡβῶν
      δοτική τῇ ἥβῃ ταῖς ἥβαις
    αιτιατική τὴν ἥβην τὰς ἥβᾱς
     κλητική ὦ! ἥβη ἧβαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἥβᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἥβαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἥβη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *i̯ēgʷā- (δύναμη) < *i̯ē- (νέος) + *gʷei̯- (βίος)

Ουσιαστικό

ἥβη θηλυκό

  1. η νεότητα, η νιότη
  2. (ειδικότερα) η περίοδος της ζωής πριν την ενηλικίωση
  3. το νεανικό σφρίγος, η δύναμη και το πνεύμα της νιότης

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.