ἐρημο-

ἐρημο- < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἐρημο- < ἐρῆμος. Συγχρονικά αναλύεται σε ἔρημ(ος) + -ο-

ἐρημο- ή ἐρημό- & ἐρημ-

• ερημο-, πρώτο συνθετικό λέξεων δηλώνει ότι το δεύτερο συνθετικό είναι έρημο, ακατοίκητο

  ἐρημοκκλήσι

  ἐρημονήσι

  ἐρημοτοίχι

  ἐρημοτοπία

  ἐρημότοπος

  ἐρημάνθρωπος

• ἐρημ- πριν από φωνήεν

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐρημο- στο Βικιλεξικό
• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐρημό- στο Βικιλεξικό
• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐρημ- στο Βικιλεξικό

ἐρημο- < ἐρῆμ(ος) + -ο-

ἐρημο- ή ἐρημό-

• ερημο-, πρώτο συνθετικό λέξεων που δηλώνει ότι το δεύτερο συνθετικό στερείται ή έχει σχέση με την ερημιά

  ἐρημοκόμης (που δεν έχει μαλλιά, κόμη)

  ἐρημοφίλης (που αγαπά τη μοναξιά)

  ἐρημόπολις (που στερείται την πόλη του)

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐρημο- στο Βικιλεξικό
• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἐρημό- στο Βικιλεξικό
• Λέξεις με ἐρημ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts