ἐπέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἐπέλευσῐς αἱ ἐπελεύσεις
      γενική τῆς ἐπελεύσεως τῶν ἐπελεύσεων
      δοτική τῇ ἐπελεύσει ταῖς ἐπελεύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἐπέλευσῐν τὰς ἐπελεύσεις
     κλητική ὦ! ἐπέλευσῐ ἐπελεύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐπελεύσει
γεν-δοτ τοῖν  ἐπελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπέλευσις < (ἐπί) ἐπ- + ἔλευσις < ἐπελεύσομαι, μέλλοντας του ἐπέρχομαι
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: επέλευση

Ουσιαστικό

ἐπέλευσις θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.