ἐντέλεια

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἐντέλειᾰ αἱ ἐντέλειαι
      γενική τῆς ἐντελείᾱς τῶν ἐντελειῶν
      δοτική τῇ ἐντελείᾳ ταῖς ἐντελείαις
    αιτιατική τὴν ἐντέλειᾰν τὰς ἐντελείᾱς
     κλητική ὦ! ἐντέλειᾰ ἐντέλειαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐντελείᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἐντελείαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐντέλεια (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐντελ(ής) + -εια < → δείτε  ἐν- + τέλ(ος)

Ουσιαστικό

ἐντέλεια θηλυκό

Συγγενικά
  • (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.