Ἀριστοτέλης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ᾰ̓ριστοτελεσ-
	3η κλίση		ετερόκλιτο: κατά την 1η κλίση
ονομαστική	ὁ	Ἀριστοτέλης	οἱ	Ἀριστοτέλαι¹
γενική	τοῦ	Ἀριστοτέλους & Ἀριστοτέλεω (ποιητικός)	τῶν	Ἀριστοτελῶν
δοτική	τῷ	Ἀριστοτέλει	τοῖς	Ἀριστοτέλαις
αιτιατική	τὸν	Ἀριστοτέλη & Ἀριστοτέλην¹	τοὺς	Ἀριστοτέλᾱς
κλητική ὦ!		Ἀριστότελες		Ἀριστοτέλαι
¹Κατά την 1η κλίση. Αν σχηματιστεί πληθυντικός, όλες οι πτώσεις κατά την 1η κλίση, όπως «στρατιώτης». Δε μαρτυρείται δυικός αριθμός.
3η κλίση, Κατηγορία 'Σωκράτης' όπως «Σωκράτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ἀριστοτέλης < ἄριστ(ος) + -ο- +‎ -τέλης < τέλος (σκοπός)

Ἀριστοτέλης αρσενικό

Ἀριστοτέλης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.