ἄδικος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἄδικος τὸ ἄδικον
      γενική τοῦ/τῆς ἀδίκου τοῦ ἀδίκου
      δοτική τῷ/τῇ ἀδίκῳ τῷ ἀδίκῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἄδικον τὸ ἄδικον
     κλητική ὦ! ἄδικε ἄδικον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἄδικοι τὰ ἄδικᾰ
      γενική τῶν ἀδίκων τῶν ἀδίκων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀδίκοις τοῖς ἀδίκοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀδίκους τὰ ἄδικᾰ
     κλητική ὦ! ἄδικοι ἄδικᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀδίκω τὼ ἀδίκω
      γεν-δοτ τοῖν ἀδίκοιν τοῖν ἀδίκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄδικος < ἄ- στερητικό + δίκ(η) + -ος

Επίθετο

ἄδικος, -ος, -ον, συγκριτικός : ἀδικώτερος, υπερθετικός :  ἀδικώτατος

  1. που αδικεί
  2. που είναι άδικος, κάτι που δεν είναι δίκαιο
  3. απείθαρχος (για άλογα κ.λπ.)
  4. βλαβερός

Εκφράσεις
  • ἄδικος ἡμέρα : η μέρα κατά την οποία έχουν αργία τα δικαστήρια
  • ἄδικος πλοῦτος : περιουσία που αποκτήθηκε με άδικα μέσα
  • ἄδικος λόγος :
  • ἀδίκων χειρῶν ἄρχω : αρχίζω πρώτος κάτι αρνητικό (καβγά, διαφωνία, αδικία)
  • δίκαν ἐξ ἀδίκων ἀπαιτῶ : θέλω να βρω το δίκιο μου (το δίκαιο στην αδικία που μου έκαναν)

Συγγενικά
  • ἀδικέω
  • ἀδίκως
  • ἀδικία
  • ἀδίκημα
  • ἀδικητέον δει αδικείν
  • ἀδικητικός
  • ἀδικίου (τύπος μόνον σε γενική για έγγραφη καταγγελία)

Σύνθετα
  • ἀδικοδοξέω > ἀδικοδοξία
  • ἀδικόμαχος > ἀδικομαχέω > ἀδικομαχία
  • ἀδικοπραγέω > ἀδικοπραγία ἀδικοπράγημα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.