ἄγαμαι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρήμα

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας		ἄγαμαι
Παρατατικός		ἠγάμην
Μέλλοντας		ἀγάσομαι, ἀγασθήσομαι
Αόριστος		ἠγασ(σ)άμην, ἠγάσθην
Παρακείμενος
Υπερσυντέλικος
Συντελ.Μέλλ.

ἄγαμαι (αποθετικό)

θαυμάζω, εκτιμώ
ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαι Οδύσσεια 6.168
θαυμάζω, απορώ
μνηστῆρες δε ὑπερφιάλως ἀγάσαντο (απόρησαν τρομερά, έμειναν εμβρόντητοι οι μνηστήρες στη θέα του Οδυσσέα)

Ὀδυσῆος ἀγασσάμεθ᾽ εἶδος ἰδόντες Ιλιάδα 3.224.
οργίζομαι, φθονώ
ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα (εξοργισμένοι με τις κακές σας πράξεις)

Ποσειδάων᾽ ἀγάσεσθαι ἡμῖν, οὕνεκα... (είχε εξοργισθεί ο Ποσειδώνας επειδή εμείς...)

επικός τύπος : ἀγαίομαι
ιωνικός τύπος : ἀγαίομαι

Συνώνυμα

ἐκπλήττομαι
θαυμάζω, ἐκθαυμάζω

Παράγωγα

ἀγάζομαι
ἀγαίομαι
ἀγαμένως
ἀγαστός
ἄγη
ἀγητός

Κλίση

Κλίση

Κλίση στον ενεστώτα

οριστική: ἄγαμαι, ἄγασαι, ἄγαται, ἀγάμεθα, ἄγασθε, ἄγανται, - υποτακτική: ἄγωμαι, ἄγῃ, ἄγηται, ἀγώμεθα, ἄγησθε, ἄγωνται, - ευκτική: ἀγαίμην, ἄγαιο, ἄγαιτο, ἀγαίμεθα, ἄγαισθε, ἄγαιντο, - προστακτική: -- , ἄγασο, ἀγάσθω, --, ἄγασθε, ἀγάσθων, - απαρέμφατο: ἄγασθαι, μετοχή: ἀγάμενος, -η, -ον

Κλίση στον παρατατικό

οριστική: ἠγάμην, ἤγασο, ἤγατο, ἠγάμεθα, ἤγασθε, ἤγαντο

Κλίση στον μέσο μέλλοντα

οριστική: ἀγάσομαι, ἀγάσει, ἀγάσεται, ἀγασόμεθα, ἀγάσεσθε, ἀγάσονται, - ευκτική: ἀγασοίμην, ἀγάσοιο, ἀγάσοιτο, ἀγασοίμεθα, ἀγάσοισθε, ἀγάσοιντο, - απαρέμφατο: ἀγάσεσθαι, - μετοχή: ἀγασόμενος, -η, -ον

Κλίση στον παθητικό μέλλοντα

(σχηματίζεται όπως ο παραπάνω μέσος μέλλων με ενδιάμεση προσθήκη τη συλλαβή -σθη-)
οριστική: ἀγασθήσομαι, ἀγασθήσει, ἀγασθήσεται, ἀγασθησόμεθα, ἀγασθήσεσθε, ἀγασθήσονται, - ευκτική: ἀγασθησοίμην, ἀγασθήσοιο, ἀγασθήσοιτο, ἀγασθησοίμεθα, ἀγασθήσοισθε, ἀγασθήσοιντο, - απαρέμφατο: ἀγασθήσεσθαι, - μετοχή: ἀγασθησόμενος, -η, -ον

Κλίση στον μέσο αόριστο

οριστική: ἠγασάμην, ἠγάσω, ἠγάσατο, ἠγασάμεθα, ἠγάσασθε, ἠγάσαντο, - υποτακτική: ἀγάσωμαι, ἀγάσῃ, ἀγάσηται, ἀγασώμεθα, ἀγάσησθε, ἀγάσωνται, - ευκτική: ἀγασαίμην, ἀγάσαιο, ἀγάσαιτο, ἀγασαίμεθα, ἀγάσαισθε, ἀγάσαιντο, προστακτική: -- , ἄγασαι, ἀγασάσθω, --, ἀγάσασθε, ἀγασάσθων, - απαρέμφατο: ἀγάσασθαι, - μετοχή: ἀγασάμενος, -η, -ον

Κλίση στον παθητικό αόριστο

οριστική: ἠγάσθην, ἠγάσθης, ἠγάσθη, ἠγάσθημεν, ἠγάσθητε, ἠγάσθησαν, - υποτακτική: ἀγασθῶ, ἀγασθῇς, ἀγασθῇ, ἀγασθῶμεν, ἀγασθῇτε, ἀγασθῶσι - ευκτική: ἀγασθείην, ἀγασθείης, ἀγασθείη, ἀγασθεῖμεν, ἀγασθεῖτε, ἀγασθεῖεν, - προστακτική: -- ἀγάσθητι, ἀγασθήτω, -- ἀγάσθητε, ἀγασθέντων, - απαρέμφατο: ἀγασθῆναι, - μετοχή: ἀγασθείς -α, -εν

Πηγές

ἄγαμαι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἄγαμαι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.