ἀρχιμανδρίτης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀρχιμανδρίτης	οἱ	ἀρχιμανδρῖται
γενική	τοῦ	ἀρχιμανδρίτου	τῶν	ἀρχιμανδριτῶν
αιτιατική	τὸν	ἀρχιμανδρίτην	τοὺς	ἀρχιμανδρίτας
κλητική ὦ!		ἀρχιμανδρῖτα		ἀρχιμανδρῖται
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀρχιμανδρίτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀρχιμανδρίτης < ἀρχι- + μάνδρ(α) (μονή) + -ίτης[1]

ἀρχιμανδρίτης αρσενικό

(εκκλησιαστικός όρος, αξίωμα) αρχιμανδρίτης
※ 6ος αιώνας ⌘ Corpus iuris civilis (Ιουστινιάνειος Κώδικας). Επιμ. Beck. Τόμος 2.2.1. Λειψία, 1836
[…] εἴτε μητροπολῖται, εἴτε ἐπίσκοποι ὦσιν, εἴτε ἀρχιμανδρῖται, εἴτε ὀρφανοτρόφοι, ἢ ξενοδόχοι, ἢ νοσοκόμοι, ἢ ἄλλων εὐαγῶν οἴκων διοικηταί

αρχιμανδρίτης - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

αρχιμανδρίτης - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].
σελ.234 Τόμος 3 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
ἀρχίμανδρος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀρχιμανδρίτης	οἱ	ἀρχιμανδρῖται
γενική	τοῦ	ἀρχιμανδρίτου	τῶν	ἀρχιμανδριτῶν
δοτική	τῷ	ἀρχιμανδρίτῃ	τοῖς	ἀρχιμανδρίταις
αιτιατική	τὸν	ἀρχιμανδρίτην	τοὺς	ἀρχιμανδρίτᾱς
κλητική ὦ!		ἀρχιμανδρῖτᾰ		ἀρχιμανδρῖται
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρχιμανδρίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρχιμανδρίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀρχιμανδρίτης, λέξη του 4ου αιώνα < ἀρχι- + μάνδρ(α) (μονή) + -ίτης[1]

ἀρχιμανδρίτης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

αρχιμανδρίτης - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἀρχιμανδρίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.