ἀποψίλωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀποψίλωσῐς	αἱ	ἀποψιλώσεις
γενική	τῆς	ἀποψιλώσεως	τῶν	ἀποψιλώσεων
δοτική	τῇ	ἀποψιλώσει	ταῖς	ἀποψιλώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀποψίλωσῐν	τὰς	ἀποψιλώσεις
κλητική ὦ!		ἀποψίλωσῐ		ἀποψιλώσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποψιλώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποψιλωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀποψίλωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀποψιλόω / ἀποψιλῶ + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε ἀπο- + ψίλωσις < ψιλός.

ἀποψίλωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

ἀποψίλωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.