ἀντιποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀντιποίησῐς αἱ ἀντιποιήσεις
      γενική τῆς ἀντιποιήσεως τῶν ἀντιποιήσεων
      δοτική τῇ ἀντιποιήσει ταῖς ἀντιποιήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀντιποίησῐν τὰς ἀντιποιήσεις
     κλητική ὦ! ἀντιποίησῐ ἀντιποιήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀντιποιήσει
γεν-δοτ τοῖν  ἀντιποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντιποίησις < ἀντι(ποιέω) + -ποίησις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: αντιποίηση

Ουσιαστικό

ἀντιποίησις θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.