ἀνήκω

ἀνήκω < → λείπει η ετυμολογία

ἀνήκω

1. έχω φθάσει σ' ένα σημείο, ανέρχομαι
2. ανήκω, είμαι σωστός ή κατάλληλος

   ※  6ος πκε αιώνας [μεσαιωνικά χφφ] ⌘ Αίσωπος, Αἰσώπου Μῦθοι, Ἰατρὸς ἄτεχνος, 310.1

   οὗτος ὁ μῦθος δύναται πρὸς τούτους ἀνήκειν, οἵτινες ἃ οὐκ οἴδασιν ἐπαγγέλλονται.

   Ο μύθος αυτός μπορεί να ταιριάξει γάντι σε όσους επιχειρούν να εξασκήσουν επάγγελμα που δεν το γνωρίζουν.

   Μετάφραση: Κωνσταντάκος, Ιωάννης Μ., Αθήνα: Κίχλη @greek‑language.gr. Απόσπασμα από το μύθο: Ο κομπογιαννίτης γιατρός.

3. επανέρχομαι, γυρίζω πίσω ή στην αρχή

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Θεαίτητος, 196b @scaife.perseus

   οὐκοῦν εἰς τοὺς πρώτους πάλιν ἀνήκει λόγους;

• τοῦτο ἐς οὐδὲν ἀνήκει: ανέρχεται στο τίποτα, δεν σημαίνει τίποτε

  ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 2 (Εὐτέρπη), 104.2

  καὶ τοῦτο μὲν ἐς οὐδὲν ἀνήκει· εἰσὶ γὰρ καὶ ἕτεροι τοιοῦτοι

  αν και αυτό δεν σημαίνει τίποτε, γιατί και άλλοι άνθρωποι είναι έτσι

  Μετάφραση (1992): Λεωνίδας Ζενάκος Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

• ἀνήκω ἐς τὰ μέγιστα: φθάνω στο υψηλότερο σημείο
• τὸ ἀνῆκον: αυτό που είναι αρμόζον και πρέπον

• ἀνήκω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνήκω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.