ἀήθεια

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀήθειᾰ αἱ ἀήθειαι
      γενική τῆς ἀηθείᾱς τῶν ἀηθειῶν
      δοτική τῇ ἀηθείᾳ ταῖς ἀηθείαις
    αιτιατική τὴν ἀήθειᾰν τὰς ἀηθείᾱς
     κλητική ὦ! ἀήθειᾰ ἀήθειαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀηθείᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἀηθείαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀήθεια < ἀήθ(ης) + -εια

Ουσιαστικό

ἀήθεια και ἀηθίη (ιωνικός τύπος)

  1. το ασυνήθιστο, το καινοτόμο
    ※  5ος/4ος αιώνας πκε ⌘ Πλάτωνας, Τίμαιος, 18
    ...ἢ τοῦτο μὲν διὰ τὴν ἀήθειαν τῶν λεχθέντων εὐμνημόνευτον..
    ή μήπως από αυτά που ειπώθηκαν αυτό εύκολα το θυμάται κανείς για την παραδοξότητά του...
  2. η απειρία, το ξάφνιασμα από κάτι πρωτόγνωρο
    ↪ ὑπὸ ἀηθείας

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.