ωρίμαση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ωρίμαση οι ωριμάσεις
      γενική της ωρίμασης* των ωριμάσεων
    αιτιατική την ωρίμαση τις ωριμάσεις
     κλητική ωρίμαση ωριμάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ωριμάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ωρίμαση (μαρτυρείται από το 1796)[1] < ωριμάζω

Ουσιαστικό

ωρίμαση θηλυκό

Αναφορές
  1. σελ. 1143, Τόμος Β΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου

Πηγές
  • ωρίμαση - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη. (συντομογραφίες)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.