χρηστομαθής

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ χρηστομαθής τὸ χρηστομαθές
      γενική τοῦ/τῆς χρηστομαθοῦς τοῦ χρηστομαθοῦς
      δοτική τῷ/τῇ χρηστομαθεῖ τῷ χρηστομαθεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν χρηστομαθῆ τὸ χρηστομαθές
     κλητική ὦ! χρηστομαθές χρηστομαθές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ χρηστομαθεῖς τὰ χρηστομαθῆ
      γενική τῶν χρηστομαθῶν τῶν χρηστομαθῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς χρηστομαθέσῐ(ν) τοῖς χρηστομαθέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς χρηστομαθεῖς τὰ χρηστομαθῆ
     κλητική ὦ! χρηστομαθεῖς χρηστομαθῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ χρηστομαθεῖ τὼ χρηστομαθεῖ
      γεν-δοτ τοῖν χρηστομαθοῖν τοῖν χρηστομαθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χρηστομαθής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χρηστ(ός) + -ο- + -μαθής [1] (μανθάνω) {{

Επίθετο

χρηστομαθής, -ής, -ές

Συγγενικά

Αναφορές
  1. «χρηστομάθεια» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.