χαυνότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ χαυνότης αἱ χαυνότητες
      γενική τῆς χαυνότητος τῶν χαυνοτήτων
      δοτική τῇ χαυνότητῐ ταῖς χαυνότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν χαυνότητᾰ τὰς χαυνότητᾰς
     κλητική ὦ! χαυνότης χαυνότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  χαυνότητε
γεν-δοτ τοῖν  χαυνοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χαυνότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χαῦν(ος) + -ότης [1]

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: χαυνότητα

Ουσιαστικό

χαυνότης, -ότητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

  1. χαλαρότητα, μαλθακότητα, αραιότητα, για κάτι που δεν είναι στέρεο (για έδαφος: π.χ. το χιόνι ή το μαλακό χώμα)
  2. (μεταφορικά) αλαζονεία

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη χαῦνος

Αναφορές
  1. χαύνος - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.